1. Zajęcia powinny mieć formę zabawy, muszą być one przede wszystkim przyjemne.
2. Powinny odbywać się regularnie, można wpleść je pomiędzy zwykłe czynności dnia codziennego (podczas kąpieli, w trakcie posiłku, na spacerze, podczas wizyty w sklepie, śpiewania piosenki itd.).
3. Ćwiczenia muszą być krótkie aby nie znudziły dziecka
. 4. Powinno się zadbać o stałą porę wykonywania ćwiczeń. Dziecko łatwiej zaakceptuje konieczność wykonywania ćwiczeń logopedycznych, jeśli staną się one częścią codziennego rytuału.
5. Zamiast „ćwiczenia logopedyczne” lepiej mówić „zabawa”, albo po prostu nazwać czynność, która będzie wykonywana, np. „będziemy gimnastykować buzię i język”. Wtedy ćwiczenia zawsze będą zabawą.
6. Podczas ćwiczeń powinno się angażować wiele zmysłów. Im więcej zmysłów dziecka zaangażujemy w rozwój i kształtowanie prawidłowej mowy i komunikacji, tym skuteczniejsze będą nasze zabiegi i działania w tej sferze.
7. W utrwalanie wymowy dziecka powinna być zaangażowana cała rodzina. Dbać powinno się również o prawidłowość własnej wymowy. Bywa, że dorośli mówią niedbale, zbyt szybko, mało wyraźnie lub też infantylnie – to nie sprzyja poprawnej artykulacji dzieci.
8. Rodzic powinien być cierpliwy i konsekwentny- systematyczność w realizowaniu ćwiczeń logopedycznych w domu jest gwarancją sukcesu.
9. Należy chwalić dziecko nawet za najmniejsze postępy – nic tak nie zmotywuje do dalszej pracy jak pochwały ze strony bliskich i ważnych dla niego osób.
Przykłady zabaw a jednocześnie ćwiczeń logopedycznych:
• Po posiłku pozwólmy dziecku wylizać językiem talerz jak kotek. To ćwiczenie mniej eleganckie, za to bardzo skutecznie gimnastykuje środkową część języka;
• Po śniadaniu posmarujmy dziecku wargi miodem, kremem czekoladowym lub mlekiem w proszku i poprośmy, aby zlizał je dokładnie jak miś czy kotek;
• Kiedy dziecko ziewa, nie gańmy go, lecz poprośmy, aby ziewało jeszcze kilka razy, zasłaniając usta;
• Jeśli dziecko dostało lizaka zaproponujmy mu, aby lizało go unosząc czubek języka ku górze;
• Przy porannym i wieczornym myciu zębów zaproponujmy dziecku liczenie zębów lub witanie się z nimi w ten sposób, aby czubek języka dotknął każdego zęba osobno;
• Podczas rysowania poprośmy dziecko, aby narysowało językiem kółko
• (dookoła warg) lub kreseczki (od jednego do drugiego kącika ust)
• Dmuchanie na talerz z gorącą zupą, chuchanie na zmarznięte dłonie, cmokanie, żucie pokarmów, a nawet wystawianie języka to też ćwiczenia aparatu artykulacyjnego
12.04 - 16.04.2021
Dzień dobry.
Ćwiczenia dla głoski [R].
Proponuję film instruktażowy przygotowujący narządy mowy do wymowy głoski [r].
Ćwiczenia w różnicowaniu głosek [sz]-[s].
Powtórz wyrażenia i zdania. Możesz pokolorować ilustrację.
Dla wszystkich dzieci proponuję zabawę logorytmiczną "Przyszła do nas wiosna".
Ćwiczenia dla głoski [s].
ĆWICZENIA JĘZYKA:
Ćwicz przed dużym lustrem lub z lusterkiem w dłoni.
1. liczenie dolnych zębów czubkiem języka po wewnętrznej stronie;
2. oblizywanie językiem wewnętrznej powierzchni dolnych zębów;
3. dotykanie czubkiem języka wewnętrznej powierzchni dolnych siekaczy z równoczesnym wybrzmiewaniem głoski [e], 5 razy.
ĆWICZENIA WARG:
Ćwicz przed dużym lustrem lub z lusterkiem w dłoni.
1. zaciśnij przez chwilkę wargi a następnie rozluźnij je; 3 razy;
2. „żabka – ptaszek” (ściąganie i rozciąganie warg) naprzemiennie uśmiechnij się szeroko jak żabka – zrób dzióbek jak ptaszek (wysuwamy złączone wargi do przodu); zęby złączone; po 5 razy.
ĆWICZENIA ODDECHOWE:
Proszę dopilnować, by pokój, w którym ćwiczymy z dzieckiem/dziećmi był przewietrzony.
1. dmuchanie na chorągiewkę, wiatraczek, chusteczkę trzymaną w dłoni (ręka wyprostowana w łokciu);
2. zdmuchiwanie piórka lub kulki waty kosmetycznej z ręki – zawody „kto dmuchnie dalej?”;
3. stoimy wyprostowani, unosimy nad głowę, przed sobą wyprostowane w łokciach ręce z równoczesnym wdechem powietrza nosem, powoli opuszczamy ręce i równoczesnym wybrzmiewaniem głoski [a], a następnie głoski [e]. Wydłużanie każdej samogłoski powtórz 2 razy
Ćwiczenia dla głoski [c].
Gimnastykę narządów mowy wykonujemy tę samą, którą wykonujemy dla głoski [s].
Ćwiczenia dla dzieci z afazją.
Czytamy dziecku opowiadanie.
Dziecko ćwiczy, słuchając wesołej historyjki, dzięki czemu gimnastyka narządów mowy staje się przyjemna i ciekawa.
Proponuję ćwiczenia oddechowe.
Dla dzieci utrwalających wymowę głoski [sz] proponuje ćwiczenia buzi i języka:
Powtórz, pokoloruj.
Ćwiczenia gloski [s]- [z].
Ćwiczenia języka
Liczenie dolnych zębów czubkiem języka po wewnętrznej stronie.
Oblizywanie językiem wewnętrznej powierzchni dolnych zębów.
Dotykanie czubkiem języka wewnętrznej powierzchni dolnych siekaczy z równoczesnym wybrzmiewaniem głoski [e],
Zlizywanie czubkiem języka dżemu lub masła czekoladowego z dolnych dziąseł.
Ponieważ układ masy języka podczas wybrzmiewania głosek syczących jest identyczny, jak przy dmuchaniu prowadzimy szereg ćwiczeń oddechowych, zwracając uwagę na wykonywanie tej czynności na konkretne przedmioty, np. świecę, kartkę papieru. Pozwala to stwierdzić czy strumień powietrza jest prawidłowo kierowany, a także - sprawdzić długość wydechu.
Ćwiczenia głoski [L].
O co chodzi w pionizacji języka?
Pionizacja języka jest niczym więcej niż umiejętnością unoszenia czubka języka do punktu za zębami i przyklejania go do podniebienia. Często możecie usłyszeć inne sformułowanie: prawidłowa pozycja spoczynkowa języka. To taka, w której ten mięsień znajduje się, gdy śpimy czy oddychamy - przy tych czynnościach język jest spionizowany, czyli uniesiony ku podniebieniu. Po przełknięciu śliny nasz język również powinien przykleić się do podniebienia, czyli powrócić do pozycji spoczynkowej.
n Unoszenie języka
1. Unoszenie języka z pozycji poziomej do podniebienia w okolicę siekaczy (można pokazać na sobie).
2. Uczulanie końca języka oraz przyzębowej części podniebienia w celu ułatwienia wyczuwania właściwego ułożenia języka.
3.Wymawianie słów z głoską l, np. lala, lila, latawiec, laleczka. kiedy dziecko potrafi już trafić językiem w okolice fałdów podniebiennych i szyjek zębów siecznych przechodzi się do następnego etapu (połykanie śliny zęby zamknięte, wargi rozciągnięte, połykanie płynówweź łyk, przygotuj się i połknij.
Nazwij obrazki.
Ćwiczenia dla głoski [k].
08.04-09.04.2021
Dzień dobry.
Ćwiczenia w różnicowaniu głosek [s]->[sz].
Układ narządów artykulacyjnych przy realizacji w/w głosek:
SZ- język za górnymi zębami, zbliża się do wałka dziąsłowego, wargi ułożone w tzw. ryjek.
S- język za dolnymi zębami, wargi ułożone jak do uśmiechu.
Wykonując proponowane ćwiczenia staraj się dokładnie wymawiać głoski: sz, s.
Proponuję grę logopedyczną do utrwalania głoski [z].
Gra przeznaczona jest od 2 do 4 uczestników. Do zabawy potrzebne są pionki, kostka oraz kolorowe liczmany, którymi będziemy oznaczać zdobyte przez uczestników obrazki. Można użyć do tego celu kolorowych, szklanych dekoracyjnych kamyków.
Wszyscy uczestnicy zabawy ustawiają swoje pionki na starcie, najmłodszy rzuca kostką, czyta lub powtarza słowo i oznacza szklanym kamykiem właściwy obrazek. Dla uatrakcyjnienia gry, można ułożyć zdanie z wylosowanym słowem.
Wygrywa ten z graczy, który po okrążeniu planszy oznaczył najwięcej obrazków.
29.03-2.04.2021
Dzień dobry.
Drodzy rodzice , kochane dzieci .
Od dzisiaj rozpoczynamy nauczanie na odległość. Zatem kontynuujemy dotychczasową pracę oraz utrwalamy ćwiczone głoski. Proszę o korzystanie z materiałów zgodnie z tym co dziecko do chwili obecnej usprawniało.
stymulowanie percepcji słuchowej - rozpoznawanie, identyfikację i różnicowanie dźwięków
poprawę uwagi słuchowej dziecka - analizowanie tego, co dziecko słyszy.
Zabawy rozwijające słuch i uwagę słuchową dziecka przygotowują dziecko do właściwej percepcji dźwięków mowy, rozwijania słuchu mownego.
Usprawnianie słuchu- zagadki dźwiękowe
Co słyszysz?
Głoska [s], [c].
Pamiętajmy jak ważna jest gimnastyka buzi i języka. Oto kilka propozycji ćwiczeń.
C – PRAWIDŁOWA REALIZACJA
czubek języka układamy przy wewnętrznej stronie dolnych zębów, wargi układają się w uśmiech, tak aby przylegały do zębów (zęby są widoczne).
Ćwiczenia usprawniające język do wymowy głosek (s, z, c, dz):
- wymiatanie dolnych zębów;
- oblizywanie dolnych zębów;
- otwieranie i zamykanie buzi z językiem umieszczonym za dolnymi zębami;
- liczenie dolnych zębów czubkiem języka po wewnętrznej stronie;
- oblizywanie językiem wewnętrznej powierzchni dolnych zębów;
- dotykanie czubkiem języka wewnętrznej powierzchni dolnych siekaczy z równoczesnym wybrzmiewaniem głoski [e], 5 razy.
Głoska [s]
Zabawy słuchowe dla dzieci z afazją
Głoska [SZ]
Wesoły konik – kląskanie (ważne jest aby buzia była otwarta)
Samochód na parkingu – język udaje, że jest samochodem, który może zaparkować tylko w jednym specjalnym miejscu: na wałku dziąsłowym. (Jeśli dziecko nie może trafić językiem na wałek dziąsłowy, to wskazujemy dotykając palcem, tłumaczymy, że na górce, za górnymi ząbkami. Ważne aby buzia była otwarta)
Ciekawski język – język chce dotknąć do nosa, dotyka górnej wargi i górnych zębów – naprzemiennie, następnie zagląda do gardła (kilkakrotnie powtarzamy to ćwiczenie)
Liczenie górnych ząbków – czubek języka dotyka po kolei wszystkich ząbków na górze (ważne aby buzia była otwarta)
Muchomorek – rysujemy kropki czubkiem języka na podniebieniu
Śrubokręt – język jest śrubokrętem, który wkręca śrubkę do sufitu w buzi
Język alpinista – język wspina się coraz wyżej- od górnych ząbków w kierunku gardła
Schody – pierwszy schodek jest tuż za zębami, drugi na wałku dziąsłowym, trzeci na podniebieniu
Pędzelek – język maluje sufit w buzi (podniebienie)
Piłka – język udaje piłkę, odbija się od podłogi i od sufitu (od dna jamy ustnej i od podniebienia)
Łopatka – wyjmujemy język z buzi starając się aby kształtem przypominał łopatkę, podnosimy jego brzegi, w środku tworzy się zagłębienie.
Młotek – szybkie uderzanie czubkiem języka w wałek dziąsłowy – buzia otwarta (język udaje młotek, który wbija gwoździe.
Robimy wdech nosem, podczas wydmuchiwania powietrza- mozno parskamy.
Głoska [K]
Zestaw ćwiczeń przygotowujących do wywołania głoski [k]
Picie gęstych płynów przez długą, cienką słomkę.
Naśladowanie ssania cukierka przy opuszczonej żuchwie.
Zabawa w ziewanie przy szeroko otwartych ustach.
Chuchanie na zmarznięte dłonie, lusterko itp.
Przysysanie drobnych papierków do rurki i przenoszenie ich na planszę.
Gulgotanie przy płukaniu ust.
Koci grzbiet – opieranie czubka języka o dolne zęby i unoszenie go do góry.
Góra-dół – przyklejamy masę języka do podniebienia przy szeroko otwartych ustach i energicznie opuszczamy przód języka w dół.
Ćwiczenia wzmacniające tył języka przez wymawianie głoski [χ]:
śmiech dziadka: he he
śmiech brata ho ho
śmiech siostry hi hi
śmiech mamy ha ha
Głoska[ L]
-oblizywanie czubkiem jezyka wałka dziasłowego przy szeroko otwartych ustach
-klaskanie
-wodzenie czubkiem jezyka po podniebieniu na boki
-wodzenie czubkiem jezyka po podniebieniu w tył i w przód
-wodzenie czubkiem jezyka po podniebieniu w kółeczko
-stukanie czubkiem jezyka w podniebienie
-zlizywanie z podniebienia przyklejonego tam uprzednio kawałka czekolady, Flipsa ,opłatka
lub kropeki Nutelli
-przytrzymywanie na wałku dziasłowym za pomoca czubka jezyka rodzynki lub ziarenka
preparowanego ryżu przy jednoczesnym opuszczaniu żuchwy
Głoska [r].
1. Naśladujemy ssanie cukierka – wykonujemy je najlepiej przed lustrem, by móc ocenić poprawność wykonywania ćwiczenia.
2. Odklejanie językiem opłatka lub kawałka flipsa przyklejonego do podniebienia.
3. Śpiewanie szybko la, lo, le, lu w rytmie znanej melodii.
4. Kląskanie językiem – naśladowanie stukania kopyt konia. Najpierw koń jedzie bardzo szybko, stopniowo co raz wolniej, aż w końcu zatrzymuje się w połowie a nasz język zostaje przyssany do podniebienia.
5. Kobra – ćw. podobne jak wyżej, tyle, że język przyssany staramy się utrzymać dłużej a następnie mocno dmuchnąć, tak, by opadający język zawibrował. Ćwiczenie powtarzamy często, wówczas dziecko wyczuje, jak wprawić czubek języka w drganie.
6. Zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka – maleńkie skrawki papieru umieszczamy na lekko uniesionym czubku języka, następnie energicznie dmuchamy, wprawiając czubek języka w drganie.
7. Bardzo szerokie rozciąganie języka, który wsuwa się do jamy ustnej i wysuwa z niej – jego brzegi powinny dotykać zębów trzonowych.
8. Układanie szerokiego języka przy lekko rozchylonych ustach i wykonywanie wdechów i wydechów.